26  ژانویه 2024- محققان موسسه تحقیقات زیست سلامت در گرانادابه سرپرستی پروفسورمانوئل مونوز تورس از دانشگاه گرانادا، بینش های قابل توجهی را در مورد نقش اسکلروستین در محافظت در برابر آترواسکلروز در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ارائه کردند.

نتایج این تحقیق در مجله Cardiovascular Diabetology منتشر شده است.

اسکلروستین، یک مهارکننده مسیر Wnt/b-catenin است که تشکیل استخوان را تنظیم می‌کند و می‌تواند در سلول‌های ماهیچه صاف عروق (VSMCs) بیان شود. دیابت نوع 2 (T2D) با افزایش خطر بیماری قلبی عروقی (CVD) و افزایش بیان سرمی و بافتی اسکلروستین مرتبط است. با این حال، مشخص نشده بود که آیا اسکلروستین به ایجاد CVD کمک می کند و یا نقش محافظت کننده دارد. بنابراین، هدف محققان تعیین سطح اسکلروستین در بیماران مبتلا به دیابت نوع2 با یا بدون CVD و در گروه کنترل، هم در سرم و هم در بافت عروقی، و تجزیه و تحلیل نقش اسکلروستین در سلول‌های ماهیچه صاف عروق در محیط‌های کلسیفیه بود.

در این مطالعه ی مقطعی 121 فرد در گروه کنترل و 139 بیمار مبتلا به دیابت نوع2 با یا بدونبیماری قلبی عروقی(48 نفر در برابر 91 نفر) شرکت داشتند. سطح اسکلروستین در سرم با روش الایزا تعیین شد و بیان اسکلروستین توسط RT-qPCR و ایمونوهیستوشیمی در شریان کلسیفیه و غیر کلسیفیه اندام تحتانی از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2(هفت نفر)و گروه شاهد(سه نفر) آنالیز شد.

آزمایش‌های آزمایشگاهی بر روی سلول‌های ماهیچه صاف عروق (آزمایش mock و بیان بیش‌ازحد اسکلروستین) تحت شرایط کلسیفیه انجام شد و محققان عملکرد اسکلروستین را با تعیین غلظت کلسیم و فسفات و کمّی‌سازی رسوبات کلسیم توسط رنگ Alizarin Red تجزیه و تحلیل کردند. تکثیر و آپوپتوز به ترتیب با استفاده از روشMTT[1]  و فلوسیتومتری آنالیز شدند. تنظیم بیان ژن های دخیل در متابولیسم استخوان توسط RT-qPCR تعیین شد.

نتایج

افزایش قابل توجهی در سطح اسکلروستین سرم در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و CVD در مقایسه با بیماران T2D بدون CVD و گروه شاهدمشاهده شد. علاوه بر این، سطوح اسکلروستین در گردش بالاتر به طور مستقل با CVD در بیماران T2D مرتبط بود. افزایش بیان اسکلروستین در شریان‌های کلسیفیه بیمارانT2D در مقایسه با شریان‌های غیرکلسیفیه گروه شاهد مشاهده شد.آزمایش‌های آزمایشگاهی با استفاده از سلول‌های ماهیچه صاف عروقدر شرایط کلسیفیه، نشان داد که بیان بیش از حد اسکلروستین باعث کاهش کلسیم داخل سلولی، رسوب‌های کلسیم، تکثیر سلولیو افزایش بقای سلولی می شود. بعلاوه، بیان بیش از حد اسکلروستین سبب افزایشALPL ،  RUNX2 و COX2؛ و کاهش ژن‌های التهابی، مانند IL1β و IL6 و IL8 می گردد.

نتیجه گیری

اسکلروستین می تواند با کاهش رسوب کلسیم، کاهش تکثیر و التهاب و ارتقای بقای سلولی درسلول‌های ماهیچه صاف عروقها تحت شرایط کلسیفیکاسیون، نقش محافظتی در ایجاد آترواسکلروز در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ایفا کند.

این نتایج، بخشی از تز دکترای محقق شیلا گونزالس سالواتیرا بود و نگرانی‌هایی را در مورد استفاده از درمان‌ با آنتی‌بادی ضد اسکلروستین(برای بیماری های استخوانی) در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ایجاد کرد، زیرا مسدود کردن فعالیت اسکلروستین ممکن است خطر قلبی عروقی را افزایش دهد. این کشف اهمیت پیروی از دستورالعمل‌های نظارتی را هنگام تجویز این داروها که در افراد با ریسک بالای قلبی عروقی منع مصرف دارند، برجسته می‌کند.

نویسندگان این مطالعه به ارتباط بالینی این یافته‌ها اشاره کردند که پتانسیل تأثیرگذاری قابل توجهی را بر استراتژی‌های درمانی برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و بیماری‌های قلبی عروقی دارند.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2024-01-sclerostin-shown-key-protein-cardiovascular.html